დღეს, 21 დეკემბერს იოსებ სტალინს 135 წელი შეუსრულდებოდა. რასაკვირველია, იგი ძალიან წინააღმდეგობრივი ფიგურა იყო მსოფლიოს ისტორიაში. დღემდე მასზე ცუდიც და კარგიც ბევრი დაწერილა. როგორც რუსული პრესა აღნიშნავს, იოსებ სტალინს უცხოელი პოლიტიკოსები უფრო ლოიალურად იხსენებენ და მასზე უცხოელი მეცნიერ-მკვლევარებიც შედარებით რბილად წერენ. ბოლო ათწლეულში საკმაოდ ბევრი წიგნი გამოვიდა იოსებ სტალინის იუმორისა და ხუმრობების თაობაზეც.
გთავაზობთ ამონარიდებს რუსულ „ექსპრეს-გაზეტაში“ გუშინ, 20 დეკემბერს გამოქვეყნებული სტატიიდან „სტალინის ხუმრობები“.
წყარო: http://www.eg.ru/daily/politics/44891/
--------------
ომის დამთავრების შემდეგ მარშალმა როკოსოვსკიმ ისეთი ლამაზი აგარაკი აიშენა, რომ ყველა მასზე ლაპარაკობდა... მარშალმა „ნოვოსელიაზე“ მთელი პოლიტბიურო და პირადად იოსებ სტალინიც მიიპატიჟა. მთელი ღამე იმხიარულეს, იყო გართობა და ცეკვა-თამაში, გაიხსენეს ომის ეპიზოდებიც... დილით მასპინძელს ემშვიდობებიან, მადლობას უხდიან და ასე შემდეგ.
სტალინი ეუბნება როკოსოვსკის:
- დიდი მადლობა, ამხანაგო როკოსოვსკი, ასეთი ლამაზი და კარგი ბავშვთა დასასვენებელი სახლის აშენებისათვის!
იმავე დღესვე შენობაში ბავშვები მიიყვანეს.
-------------
მოსკოვის სამხატვრო აკადემიური თეატრის დამფუძნებელი და ხელმძღვანელი კონსტანტინე სტანისლავსკი ახლოს იყო იოსებ სტალინთან, რომელიც ხშირად ესწრებოდა მის სპექტაკლებს, მაგრამ ზოგჯერ სტანისლავსკის საბჭოთა ხელისუფლებასთან დამოკიდებულებაში „იაღლიში“ მოსდიოდა ხოლმე.
ერთხელ იგი სტალინთან ერთად ლოჟაში ზის. ბელადი რეპერტუარს ათვალიერებს და სტანისლავსკის ეკითხება:
- რატომ არ გაქვთ შეტანილი რეპერტუარში მწერალ მიხეილ ბულგაკოვის „ტურბინების დღეები“?
სტანისლავსკიმ ჯერ თითი ტუჩებზე მიიდო, მერე მაღლა ასწია და ბელადს ყურში ჩასჩურჩულა:
- პიესა იქ, ზემოთ, აკრძალეს... არავის უთხრათ, ეს სრულიად საიდუმლოა!
სტალინმა სიცილით გული იჯერა და სტანისლავსკი სერიოზულად დაამშვიდა:
- კარგი, მოველაპარაკები ზემოთ, იმედია, ნებას დაგრთავენ.
კიდევ ერთხელ რომ მივიდა თეატრში, სტანისლავსკიმ შეხვდა, ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად და თავის ნამდვილ გვარს ეუბნება: ალექსეევი!
სტალინმა ხელი ჩამოართვა და უპასუხა: ჯუღაშვილი! და თავის სავარძელში ჩაჯდა.
------------
ომის წინ საბჭოთა კავშირში უმაღლესი საბჭოს დადგენილება გამოვიდა: სამსახურში 20 წუთით დაგვიანებისათვის მკაცრი სასჯელი - გათავისუფლება დაწესდა. დადგენილების გამოქვეყნებიდან მეორე დღესვე სახალხო არტისტმა ვასილი კაჩალოვმა მოსკოვის სამხატვრო აკადემიურ თეატრში სამუშაოზე ერთი საათით დააგვიანა. თეატრში პანიკა ატყდა - რა ვქნათ, როგორ მოვიქცეთო. გადაწყვიტეს, სტალინისთვის ეკითხათ. პასუხი ასეთი ფორმით მოვიდა: „იმის გამო, რომ საბჭოთა კავშირის სახალხო არტისტს ამხ. კაჩალოვს თეატრის დირექტორმა არ გააცნო უმაღლესი საბჭოს დადგენილება, გამოეცხადოს თეატრის დირექტორს ამხანაგ კონსტანტინე სტანისლავსკის მკაცრი საყვედური“.
-----------
ქართველმა მსახიობმა მიხეილ გელოვანმა, რომელიც ომის წინ ხშირად ასრულებდა ხოლმე ისტორიულ-რევოლუციურ ფილმებში იოსებ სტალინის როლს, ერთხელაც რიწის ტბაზე მდებარე სტალინის აგარკში გარკვეული ვადით ცხოვრება მოისურვა. რასაკვირველია, ეს სურვილი ბელადს მოახსენეს. მან იკითხა:
- და მაინც რატომ ითხოვს ამხანაგი გელოვანი რიწაზე ცხოვრებას?
- სურს, რომ როლის უფრო კარგად შესრულების მიზნით თქვენი სახე უფრო ღრმად გაითავისოს, ამხანაგო სტალინ!
ბელადმა ულვაშებში ეშმაკურად ჩაიცინა და ამბობს:
- ო-ო-ო, გადაეცით, რომ ჯობია ციმბირიდან, ტურუხანსკიდან დაიწყოს...
------------
1944 წლის შემოდგომაზე, როცა რუსეთის პატრიარქი სერგი უკვე გარდაცვლილი იყო, იოსებ სტალინმა კრემლში პატრიარქის მოვალეობის დროებით შემსრულებელი და ადგილმონაცვლე სერგეი სიმანსკი (მომავალი პატრიარქი ალექსი პირველი) მიიღო. სიმანსკი შეხვედრაზე ეპისკოპოსის სამოსში კი არა, სამოქალაქო ტანსაცმელში გამოცხადდა.
სემინარიის ყოფილმა მსმენელმა ჩიბუხი მაღლა ასწია, მიანიშნა და ეკითხება:
- ესე იგი, ჩემი გეშინია და ღმერთის არა?